ایرانگردی
به گزارش آی فیلم 2، «معظم‌شاه روستا» شاعر و روزنامه‌نگار شناخته‌شده «بدخشانی» به دیار حق شتافت.
زنده یاد «روستا» در سال ۱۳۳۵ هجری خورشیدی در ناحیۀ «کرنج» ولسوالی «شغنان» ولایت بدخشان متولد شد و پس از فراگیری آموزش‌های مقدماتی، در سال ۱۳۵۸ از دانشکده ادبیات دانشگاه «کابل» فارغ تحصیل شد.
وی در کنار روزنامه‌نگاری، اشعاری به زبان‌های فارسی و شغنانی نیز سروده که بیشتر اشعارش در قالب غزل است.
«اقبال حسام»، استاد دانشکدۀ ادبیات دانشگاه بدخشان در یک مصاحبه در مورد شعر «روستا» گفته است: »روستا در شعرش هجو و مدح هم دارد و اشعارش از زیبایی‌های هنری، قدرت تخیل، مباحث علمی و معانی لبریز است.»
به گفتۀ «حسام» از زنده یاد «روستا» سه مجموعۀ شعری به‌جا مانده است، اما این مجموعه‌ها تاکنون چاپ نشده است.
او می‌گوید، پیام‌های شعر روستا بیشتر اخلاقی، اجتماعی و مبتنی بر همگرایی و اتحاد است، نوستالژی، خاطرات گذشته و خوشی‌های دوران کودکی این شاعر در شعرهایش بازتاب یافته است.
شاعر در یکی از شعرهایش، اعتراف می‌کند که هنوز ناگفته‌های زیادی دارد و باید مسائل بیشتری را در قالب شعر بیان کند.
حــــرف دلــم هــنـوز هـــویـــدا نـگـفـــتــه‌ام
شعـــری کـه در دل است بـه لب‌هـا نـگـفــته‌ام
جــز وصــف خـال کـنج لبِ یک پـری رخـی
یک مصــرعـی به نـرگـس ِ شهــلا نـگـفته‌ام
«منیراحمد بارش»، شاعر و نویسندۀ معاصر بدخشان، روستا را شاعر پخته و پر از آگاهی می‌خواند و می‌گوید که زبان شعر «روستا» بلند و پخته است و شاعر در چیدمان واژه‌ها در شعرش مهارت بالا و هنرمندانه داشته است.
«نقیب‌الله ثاقب‌یار»، رئیس اطلاعات و فرهنگ بدخشان، می‌گوید که روستا یکی از شاعران معروف بدخشان و از روزنامه‌نگاران برجستۀ این دیار بود.
«ثاقب‌یار»، روستا را مردی از جنس مردم می‌داند که در میان مردم زندگی کرد و درد مردم و اجتماع را فریاد زد و با قلمش در برابر ظلم و بی عدالتی مبارزه کرد.
«معظم‌شاه روستا» در سال‌های اخیر در یک نهاد غیر دولتی در بخش آموزش وپرورش کار می‌کرد.
این شاعر افغانستانی سر انجام پس از چند دهه فعالیت فرهنگی در ولسوالی «شغنان» بدخشان بدرود زندگی گفت و در زادگاهش به خاک سپرده شد.
م ا / ح ح
